Terence Fernandez…Samseng yang bertopengkan pertubuhan awam boleh mensabotaj ekonomi.
Oleh Terence Fernandez
LAPORAN berita baru-baru ini dari Indonesia telah membuat pendedahan mengejutkan mengenai Kartel NGO yang memeras ugut syarikat sehingga menakutkan pelabur daripada melabur.
Kerajaan Indonesia telah campur tangan dan mengisytiharkannya sebagai krisis nasional serta menuduh NGO-NGO ini melakukan sabotaj ekonomi.
Kompas telah memperincikan modus operandi mereka sebagai “keganasan samseng yang berleluasa dan memaksa”, di mana organisasi ini memberikan tekanan kepada syarikat dan pemilik perniagaan untuk membayar “wang perlindungan” atau menganugerahkan kontrak kepada pihak yang tidak layak.
Kaedah yang dilakukan termasuk mengadakan protes besar-besaran, memfitnah melalui media sosial dan media arus perdana selain membuat laporan polis dan menyaman dengan kes yang remeh.
Terdapat juga kes di mana mereka hadir ke mesyuarat pemegang saham sebagai wakil palsu untuk mencetuskan kekecohan.
Mereka turut mengadakan tunjuk perasaan di kilang dan pejabat syarikat-syarikat yang enggan “mengikut rentak mereka”.
Di Malaysia, kes pemerasan seperti ini kebanyakannya tidak dilaporkan, namun tidak bermakna ia tidak berlaku.
Dalam banyak kes NGO yang “mendedahkan” dan “memalukan” syarikat, termasuk yang tersenarai awam, biasanya ada agenda tersembunyi.
Agenda mereka bukanlah untuk memerangi rasuah, mempertahankan hak pekerja atau membela pemegang saham daripada penindasan korporat.
Namun, siasatan terperinci akan mendedahkan kepentingan peribadi dan wang sering menjadi punca utama.
Ini termasuk permintaan untuk sebahagian daripada keuntungan tanpa melakukan sebarang kerja; menuntut semula urusan perniagaan yang terbatal; menyelesaikan pertikaian kontrak; menutup kelemahan mutu kerja dan senarainya berterusan.
NGO-NGO ini digunakan oleh pihak yang berkepentingan untuk bertindak sebagai “kumpulan tekanan” bagi memaksa syarikat berunding dan membayar.
Mereka berharap publisiti yang menimbulkan keresahan dalam kalangan pemegang saham dan rakan perniagaan akan menekan syarikat-syarikat ini.
Dalam beberapa kes, ugutan fizikal turut dilemparkan terhadap eksekutif syarikat.
Difahamkan sebuah syarikat tersenarai awam baru-baru ini telah membuat laporan polis atas ugutan bunuh terhadap beberapa eksekutif kanan.
Menurut laporan media, terdapat 95,694 NGO berdaftar di Malaysia, satu angka yang tinggi bagi populasi 32 juta. Indonesia mempunyai 550,000 NGO untuk populasinya yang berjumlah 280 juta.
Berapa ramai daripada organisasi ini benar-benar melakukan aktiviti mengikut piagam mereka dengan memperjuangkan isu masyarakat, pekerja dan industri masing-masing?
Dan berapa banyak pula yang ditubuhkan sebagai “pertubuhan ala samseng” untuk memeras ugut syarikat, individu malah perniagaan kecil?
Lebih sedekad lalu, sebuah kopitiam keluarga terkenal yang dikendalikan oleh masyarakat Cina di Johor menghadapi krisis PR apabila unsur tidak halal ditemui dalam mentega yang digunakan. Sebuah NGO segera tampil untuk meredakan protes.
Sebagai balasan, salah seorang pengasas NGO itu dilantik sebagai pengerusi syarikat dan menuntut pensijilan halal.
Di Malaysia, memainkan “kad Bumiputera” adalah taktik kegemaran. Ia dijangka menimbulkan sentimen dan bahkan meletakkan kerajaan serta pihak berkuasa dalam keadaan defensif.
Memang ada banyak organisasi baik di luar sana yang menjalankan kerja-kerja murni dan layak menerima dana kerajaan serta sektor swasta.
Namun malangnya, wujud juga pertubuhan meragukan yang digunakan sebagai topeng untuk menipu, memeras ugut dan memperkayakan segelintir individu.
Contoh terbaharu adalah Aman Palestin yang telah diserbu oleh Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) dan beberapa eksekutifnya telah didakwa atas penyelewengan hampir RM40 juta!
Terdapat juga ketua-ketua NGO lain yang sedang berdepan tuduhan penyelewengan dan pecah amanah jenayah.
Sebagai contoh, Datuk Mohd Ridzuan Abdullah daripada NGO Ikhlas sedang berdepan pertuduhan pemalsuan dokumen untuk tuntutan Perkeso.
Kini, tiba giliran Kerajaan, khususnya Pendaftar Pertubuhan di bawah Kementerian Dalam Negeri, untuk memainkan peranan. Siapa yang memantau NGO-NGO ini dan apakah kriteria yang digunakan untuk meluluskan mereka?
Di Indonesia, kerajaan pimpinan Prabowo telah melancarkan pasukan petugas anti-pemerasan yang melibatkan polis, SPRM Indonesia, agensi pelaburan, kementerian sumber manusia, malah angkatan tentera. Kerajaan mereka menunjukkan kesungguhan.
Di Malaysia, mungkin sudah tiba masanya kerajaan mengikut jejak Indonesia dan memantau NGO-NGO ini bagi memastikan mereka benar-benar tulen dan bukannya organisasi mafia yang menyamar sebagai penyelamat masyarakat. – scoop
Terence Fernandez ialah Ketua Pengarang Kumpulan Big Boom Media yang menerbitkan Scoop.
